Twee weken Yogyakarta

Hallo semua,

Na twee weken yogya is het tijd om jullie op de hoogte te brengen van de ontwikkelingen hier qua project en de persoonlijke notes van een londoh in Yogya:

Na twee weken begint het project duidelijk vorm aan te nemen. En zijn we, AWI en AWN, heel erg blij met deze nieuwe vorm van samenwerken.
De bedoeling is dat we voor het project dari hati gezamelijk een plek uitzoeken waar onze hulp nodig en gewenst is. Op verschillende plaatsen in Bantul hebben we ingangen, waardoor het realiseren van een project makkelijker wordt. We willen lokaal in Bantul een kinderprogramma opzetten en lokale mensen trainen om met kinderen te werken. We zijn nu aan het uitzoeken waar behoefte aan is, welke activieiten we kunnen opzetten in Bantul en vooral: waar zijn lokale initiatieven voor kinderen ontstaan na de aardbeving?
Volgende week komt Ole, de voorzitter van AWN, naar yogya toe om samen met AWI een MoU te ondertekenen. De grote lijnen qua opzet en samenwerking zijn nu duidelijk.

Tegelijkertijd heeft AWI me gevraagd om aan twe andere projecten mee te werken: er moet een nieuwe website worden opgezet en ik zal de vertalingen Engels en Nederlands maken en de content en stijl verzorgen. Twee medewerkers krijgen nu een cursus websites maken en we gaan over een week of twee hiermee aan de slag.
Dan is er een nieuw projectproposal voor een parenting education project. een groot project waar ik me help het proposal in te dienen bij grote NGO's. Maar voor het wegkon, planning deze week, waren er toch heel veel inhoudelijke en financiele aspecten waaraan gesleuteld moet worden. Afgelopen week daarmee bezig geweest en nu wachten op een nieuw voorstel. Ja zo gaat dat hier.

Verder scheur ik nu elke ochtend vanuit Bantul naar het noorden om een taalcursus BI te volgen. Dat is intensief, maar supergoed. Ik kan nu veel makkelijker communiceren dan voorheen en dat maakt alles veel makkelijker. Het is ook leuk om allerlei mensen van verschillende NGO's en ambassades te ontmoeten en te praten over het werk. Net als met de andere londohs (blanken) hier in Yogya.
Nu je zelf ervaart hoe het wonen, werken en leven is in Indonesie is het ook makkelijker te begrijpen dat het werktempo hier lager ligt. Sec werken we bij AWI van 10.00-17.00 uur. Daarin zit ook nog een pauze en aan werkuren is dat superweinig. Maar vaak zijn er 's avonds en in het weekend nog activiteiten.
Omdat het zo ontzettend heet is en veel kids om aandacht vragen op kantoor werk ik in het weekend of 's avonds het meest effectief.
de ander NGO-ers ervaren hetzelfde: iedereen vraagt continue dingen aan ze en in het weekend is het tijd voor de eigen projecten.
Maar er is ook tijd voor een hoop lol en het leren kennen van de stad. Ben ook al aangehouden door de politie en dat was uiteindelijk een aardige ervaring. Na een half uur glimlachen en je voordoen als een domme toerist.
Het wonen hier begint steeds meer te bevallen: Yogya is een miljoenenstad en ik woon er buiten in een dorpje in Bantul. Dat is tijdelijk, want Lotus en ik hebben besloten dat we beide privacy en ruimte nodig hebben en ik ben nu op zoek naar een eigen huisje. Dat valt nog niet mee: in Bantul is zoveel kapot gegaan door de aardbeving. En in Yogya is het niet meer te betalen een huis.
Ja en als je dan denkt aan hoe de mensen hier moeten rondkomen draait je maag zich om. Er zijn steeds meer straatkinderen en van een van hen heb ik gehoord hoe hij op straat leefde. Laat ik het zo zeggen: het overtreft alle beelden die ik in Nederland hierover had. En ik ben wederom helemaal overtuigd van de noodzaak van bestaan van Anak Wayang.

Ja twee weken na aankomst.. gisteren was er weer een kleine aardbeving. Dit keer in het noorden van Yogya. Jullie horen dat vast niet op het nieuws.
Maar de storm in Nederland is ook heel erg op dit moment, niet?

Nou sayangmu, tot volgende week en een fijn weekend!

X Caro