Na de regen

Het is weer dinsdag vandaag. Altijd een hoogtepunt in de sanggar, omdat Ficky dan komt om theaterles te geven. Hij is steengoed in z’n vak en de kids leren van hem ook erg veel over AWI’s gedachtengoed. Bij hem in de cursus krijgt elk kind positieve aandacht en vrije expressie is het creto. De kinderen zijn op dit moment hun eigen theaterstukken aan het schrijven, ik ben benieuwd wat er uitkomt.

We gaan dus gewoon door met onze werkzaamheden, al zijn er nog steeds problemen in de kampong. Elke dag, naast vergaderingen op het hoofdkantoor over een nieuwe AWI strategie, trekken we door de kampong in Pendowo. We hebben inmiddels alle dorpsoudsten gesproken. Het lijkt de positieve kant op te gaan. We krijgen hopen informatie en input van hen. Zij zouden graag zien dat wij islam invoeren in de sanggar, huiswerkbegeleiding aan de kids geven en dat we Jathilan les gaan geven (traditionele dans).
Aan het eerste verzoek kunnen en willen we niet voldoen, gezien onze visie. Wel respecteren we elke godsdienst en in de sanggar ligt dan ook altijd een gebedsmatje en topi klaar voor de kids om te bidden. Maar we gaan geen godsdienstles geven, omdat de kinderen niet naar de moskee willen in koranles. Alhoewel ik even geopperd heb dat ik die les dan wel zou geven, zodat alle monden gesnoerd zouden worden :)
De problemen in de sanggar tijdens de vastentijd worden namelijk nog weleens aan mij geweten: omdat ik geen moslim ben zouden mijn moslimcollegae hun vastenverplichting niet serieus nemen.
De laatste twee ideeen gaan we wellicht wel invoeren.
Jathilan is een traditionele dans die binnen AWI ook uitgevoerd wordt. De kids waren al enthousiast voor hun ouders, maar we hadden tot nu toe de middelen niet om de paarden te kopen, laat staan de gamelan instrumenten. Door de hulp van 2 Nederlandse sponsoren, Roy en Mary, die deze week op bezoek kwamen hebben we die middelen nu wel. De gevlochten paarden zijn besteld en we mogen waarschijnlijk een gamelanset lenen. Alle hulp komt weer op het juiste moment.
Tijd om even stil te staan bij alle hulp die we sinds januari 2007 gekregen hebben hier:
Bij deze wil ik iedereen namens Pendowo heel erg bedanken voor al die hulp en steun! Door jullie hebben wij zover kunnen komen en daar zijn we erg dankbaar voor! Voor de kinderen, voor jullie en voor onszelf (AWI en AWN) gaan we ervoor om de sanggar te laten voortbestaan ook volgend jaar!!

Deze weken is er ook iets positiefs gebeurd voor mij zelf: AWI heeft me een contract aangeboden om bij hen te komen werken volgend jaar. Parttime: 2 dagen per week als adviseur in Pendowo, 1 dag per week op het hoofdkantoor om proposal en AWI strategie mee te bepalen. Dan blijft er nog een dag over om de oudste AWI kids te helpen in hun voorbereiding op Mundial 2008, en een dag om iets anders te doen.

De laatste dag zal ik op no-cure-no-pay basis voor ASA gaan werken. ASA is een voetbal NGO die professioneel voetbal voor alle Indonesische kids mogelijk maakt. Tijdens de cursus voeren ze ook een thema in. Dat thema hangt af van de NGO die ASA inkoopt. Het kan HIV/AIDS zijn of Hygiene, voorbereiding op natuurrampen en vele andere thema’s. Interessant concept. Voetbal is enorm populair nu in Indonesie. En de beste kids worden geselecteerd voor het professionele team in Jakarta. De beste 20 daarvan….gaan spelen bij Manchester United!
Oprichter Lee Hawkins is op dezelfde wijze als AWN begonnen met dit project: vanuit zijn hart. En dat heeft de afgelopen 10 jaar gewerkt!!!
Zo zie je maar weer.

Ja lieve mensen, bij deze ook een oproep: AWI kan mij maar 50 euro per maand betalen. Dat is niet eens voldoende voor een visum. Nu werk ik parttime volgend jaar, dus ik zoek geen volledige vergoeding zoals dit jaar. Maar als er mensen zijn die willen sponsoren volgend jaar dan zou dat heel erg welkom zijn! Ik zal een begroting toesturen als iemand geinteresseerd is om te sponsoren. Jullie kunnen info opvragen bij kramer.caroline@gmail.com


En dan het beste voor het laatste bewaard: afgelopen zondag waren we de gasten van pak Djogo Pekik. Op zijn terrein hebben de kids allerlei educatieve games gespeeld in het kader van samenwerken en natuur. Pak vond het zo leuk dat hij zijn kleindochter mee liet doen. Na afloop daarvan hebben we gegeten en gespeeld in de rivier en de kunstcollectie van pak Djogo bekeken. Wat een prachtschilderijen maakt die man. Het is een bescheiden man, met een persoonlijk woord voor alle kids. Maar waarom schildert hij toch zo vaak een enorm zwijn ten midden van een menigte mensen? Dat wilden de kids weleens weten. Zijn zoon legde het ons uit: een zwijn vreet alles op wat ie tegen komt en maakt alles kapot…kunst als middel van protest! Pak Djogo verkocht het schilderij voor een miljard. Na jaren gevangenschap heeft hij daardoor nu een droomhuis omgeven door natuur. Natuur die hij altijd respecteerde en waarvan hij droomde in gevangenschap.