5 december in Jogja
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Caroline
08 December 2007 | Indonesië, Yogyakarta
Terwijl mijn broer in Zuid-Afrika in de gevangenis belandde a la Sona (Prison Break) speelde zijn zus onbewust zwarte piet in een heel wat onschuldiger lijkend Indonesie.
Niels mijn broer is bijna afgestudeerd human right lawyer en werd onverwacht in de zwaarste gevangenis van ZA gedumpt tijdens zijn onderzoek.
Naast het feit dat ik supertrots ben op wat hij presteert ben ik wel geschrokken van zijn bericht. Inmiddels is broerlief op vrije voeten, maar please …take care of yourself sayang!
In Indonesie is het ook niet echt een plezierige bedoening in de gevangenis, maar de bewakers zijn vaak wel om te kopen. Wat weer een geluk is! En zo dragen we allemaal bij aan het corrupte systeem.
Dat ook de immigratiedienst professional is op het gebied van corruptie wisten we al: alle buitenlanders hier lijden onder de druk van het nieuwe hoofd van het kantoor. Maar ook Indonesiers: Wij zijn hard bezig om een ticket naar Nederland te regelen, en ik kom niet alleen. Maar voor degene die meekomt zijn er allerlei onvoorspelbare spelregels. Zo moeten we immigratie meer dan een miljoen betalen om het land te verlaten, er is zelfs een speciale ingang op de airport voor Indonesiers die abroad gaan. Laten we zeggen: als je niet betaalt kom je niet ongehavend uit die gang. Eerder onherkenbaar.
Het is onvoorstelbaar dat in zoveel landen mensenrechten zo geschonden worden en corruptie welig tiert. Daarom hoop ik Niels dat je verdergaat met waar je mee bezig bent, het is zo heel hard nodig!
Ondertussen nemen wij dat hier nog even als gegeven, betalen we vrolijk, en bereiden we ons voor op Nederland. Ik heb er zo’n zin in! Kan bijna niet geloven dat ik straks iedereen weer kan omhelzen en echte chocolade kan eten.
Voor de kids nemen we hopen kadootjes mee terug, alleen kan ik niet aan hun verzoek voldoen om sneeuw mee te nemen.
Het gaat ondertussen goed met ze: 2 keer per week is er nu theaterles, er is Jathilandans en er zijn de gewone activiteiten. Vorige week hebben ze opgetreden in een prominente ‘mall’ in Jogja. De kids uit het dorp tussen alle luxe in de stad. Gelukkig konden we er hen iets van meegeven: KFC lunch en kadootjes. Gigon had het optreden geregeld en Ficky stoomde de kids klaar. Het was al professioneel en iedereen was trots op zichzelf, zie de foto’s.
Eind December hebben we nog een groot optreden met alle AWI sanggars en dan doen onze kids niet onder voor de rest.
De kids vinden optreden nog steeds prachtig, en afgelopen keer hebben ze voor de eerste keer er iets mee verdiend. Dat geld gebruikten we om de lunch en kadootjes te kopen.
In Pendowo is nog niet veel veranderd: ik ben nog eens met het hoofd gaan praten en kon hem zelfs wat tips geven over opvoeding die hij wil gaan uitproberen op zijn kids, dus tot zoverre positief. We wachten tot AWI directeur terug is uit het buitenland voor er een vergadering met de dorpshoofden komt.
Op strategisch niveau hebben we veel bereikt: management en funktielijnen liggen vast, en nu nadenken over een nieuwe directeur. Maar van een sollicitatieprocedure hebben ze hier nog niet gehoord. Toen ik ze vertelde hoe het in Nederland gaat waren de PM’s er zeker voor in. Hoe het in de praktijk uit zal pakken is me nog een raadsel.
Veel belangrijker is het dat eind December het grote AWI proposal af is. Daar zijn we nu met een paar managers op aan het aansturen. Maar zonder directeur kun je weinig. Vooral hier, als je alvast begint te schrijven dan veroorzaak je misschien zomaar een ‘sakit hati’ (voelt iemand zich gepasseerd).
In Pendowo hebben we een evaluatie gehouden en een planning gemaakt voor de volgende maanden. Ik heb besloten om vanaf deze maand wat minder op de werkvloer bij Pendowo te zijn, zodat Gigon de ruimte en de verantwoordelijkheid krijgt om zijn functie als PM alleen te gaan doen.
Ik kom parttime langs, geef de collegae engelse les, advies over werkwijze en hoe ze met de kids op effectieve manier kunnen werken en help Gigon mee bij wat nodig is. Checken van de financiele en andere stukken en zijn toekomstvisie voor Pendowo bespreken.
Deze week voelde ik me zelfs lui, ben niet gewend om ook maar 1 dag thuis te zijn. Maar het gaf wel wat ruimte om me voor te bereiden op Nederland, zwarte piet te spelen voor alle Indokids in Jogja en bij te komen van een aantal weken zonder weekend.
Ondertussen heb ik m’n huis eens laten checken, want nu het regenseizoen is begonnen hield ik het binnen niet droog. Wat bleek? Het huisje staat op instorten, de steunbalken zijn opgevreten door houtwormen. Toen mocht ik opens van de eigenaar het huis nog wel een jaar huren, maar ja..ik wilde niet meer. De ratten uit de gudang die elke keer de keuken binnensluipen bezorgen me elke keer de kriebels en elke dag twee keer vegen van de witte vloer heb ik wel gehad. Dus…uitkijken naar een nieuw huisje voor volgend jaar
Het is heerlijk om te weten dat ik volgend jaar ook in Indonesie mag wonen en werken. Het is heerlijk om een toekomst op te bouwen en te weten waar je dat wil doen.
Gisteravond bracht zwarte piet zelfs wat kadootjes in Jogja. Ik kreeg een kookboek met Jawa gerechten. Vond ik super tot ik las welke gerechten het waren…hart, ingewanden. Lever, longen! Getsie Sinterklaas, ik eet wel tempe en spaghetti voortaan! Maar toch bedankt.
Hoe was Sinterklaas in Nederland bij jullie?
Kerst komt eraan. Bij jullie koud en donker, hier koud met regen. Er zijn hier genoeg kitcherige plasic kerstversieringen te krijgen, maar met wat Prison Breaks onder de kerstboom komen wij December nog wel door.
Tot in januari lieverds,
Caro
-
08 December 2007 - 09:59
Jan:
Ha die Caro, wat weer een verhaal zeg.
Zeker dat van jou broer moet je erg van geschrokken zijn.Goed dat hij weer vrij is en hopelijk de moed op kan brengen om door te gaan waar hij mee bezig is.
En jij zit daar nog steeds aan een (half)dood paard te trekken wat de dorpshoofden betreft begrijp ik wel.Het is ook vast een nadeel dat jij vrouw bent en de mannen snel het gevoel geeft dat je hen paseerd, of zie ik dat verkeerd?Wat leuk voor de anak dat zij eens iets met het optreden hebben verdiend en dat aan lekkers uit konden geven.Hoop voor jou dat je snel een leuk en beter huis vind, wel voor 2 orang hè.Groetjes daar en succes met werk en voorbereidingen naar Belanda.Selamat Jan. -
08 December 2007 - 10:44
Chantal:
Jeetje Caro, jouw broer aan de andere kant van de wereld in de gevangenis. Dat was inderdaad wel even schrikken, vooral als je weet hoe het er daar aan toe gaat in die gevangenissen. Gelukkig dat je nu ook al weer weet dat hij vrij is. Wel ontzettend goed waar hij mee bezig is. Volgens mij zit dat 'een beetje' in jullie familie. Geweldig zeg.
Wat fijn om je trouwens laatst bij Roos een keer live te spreken via Messenger... werd er helemaal blij van. Fijn om je even te zien en je stem te horen.
Hihi en wat lees ik nog meer... heb jij voor Pietje gespeeld. Super leuk. Wat vonden de kinderen ervan? Hebben ze genoten? Vast wel met zo'n lieve en maffe piet als jij.
Wens je voor de komende tijd veel succes met het regelen van een visa om Nederland binnen te komen. Kijk er naar uit om je in het echt weer te zien.
Ook nog veel succes met het zoeken naar een nieuw Caro-huisje.
Geniet van de voorbereidingen op de feestdagen en voor nu alvast een hele dikke kus. -
09 December 2007 - 16:42
Erna:
Wat een dappere familie! Maar wat enorm vreemd....wist je dat hij daar zat?
Ik ben blij je op de foto's te zien: je ziet er goed uit. Echt Caro zoals we je kennen.
Kus en tot snel. -
13 December 2007 - 15:53
Roy En Mary:
Hoi Caro,
Weer van alles gaande lees ik wel, het leven is niet saai he.Ik vind het ontzettend knap dat je ondanks alles toch cool blijft en het overzicht blijft houden en kunt blijven relativeren.
Ik hoop dat je de balans kunt blijven vinden en wens je veel geluk en wijsheid.
Ik kijk er naar uit om je te ontmoeten als je in Nederland bent en hoop dat je tijd hebt om langs te komen en te blijven eten. Ik zal alles maken wat je lekker vind.(nederlands of indisch of beide).
Wil je de groeten doen aan Ficky, Andy, Siggit en Sutik.
Heel leuke foto's ook van jou trouwens
Heel veel liefs,
Roy en Mary.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley